علم خدا اقتضا می کندکه از بهشتی یا جهنمی شدن (سرانجام انسان) در قیامت مطلع باشد و از طرفی انسان با اعمال وافکار خود سرنوشتش را رقم میزند.ایا در جمع میان این دو می توان ازمفهوم  "بدا" بهره برد؟

ما حصل سخن  اینست که ما اختیار داریم و می توانیم سرنوشت خودمان را با دست خودمان رقم بزنیم و از طرفی خداوند هم میداند ما بالاخره جهنمی خواهیم شد یا بهشتی .. حال اگر ما با عمل خودمان سرنوشت خودمان را عوض نماییم  مثلا اگر در علم خدا جهنمی بوده ایم وما با عمل خود این سرنوشت را تغییر دادیم آیا در اینحال بداء صورت گرفته یا خیر ...


در پاسخ باید عرض شود چنین بداءی در مورد خداوند متعال محال است و هرکس به چنین بداءی معتقد باشد خداوند را بدرستی نشناخته .در مورد بداء قبلا بحث شده لطفا به آن مراجعه نمایید

بداءی که در مورد خداوند مطرح است به این معنی نیست که خداوند یک چیزی را نمی دانسته بعد برای او روشن شده باشد این چنین بداء چیزی جز جهل نیست که چنین جهلی در مورد خداوندی که کل کمال است و هیچ نقصی ندارد محال است

بداء مصطلح به معنی اینست که خداوند یک چیزی برایش روشن و مسلم است اما طبق برخی مصالح بر مردم وحتی ملائکه و اولیاء الهی مستور است . زمانیکه خداوند این امر مخفی و مستور رو روشن میسازد اصطلاحا میگویند بداء صورت گرفته ..
با این تعریف از بداء اصلا نمی توان سخن شما را تصدیق کرد

اما بد نیست در مورد رابطه علم خداوند و سرنوشت خود سخنی بگوییم

در حقیقت علم خداوند منافاتی با تعیین سرنوشت ما توسط خودمان ندارند . خداوند می داند ما چه عملی را اختیار میکنیم و چه سرنوشتی را با اعمال و عقایدمان رقم میزنیم . علم خداوند در حقیقت به عمل و عقیده مختار ما تعلق گرفته و از آنجا که هیچ گاه علم خداوند تخطی نمیکنید علم او به سرنوشت ما قطعی است و امکان اشتباه در آن نیست

با این بیان روشن میشود که علم خداوند هیچ دخلی در سرنوشت ما ندارد .همانگونه که تخصص وزیرکی یک استاد به او کمک میکند که بتواند تشخیص دهد شاگردش قبول خواهد شد یا نه کما اینکه این علمش هیچ تاثیری در اراده دانش آموز ندارد